Editoriaal

Wouters

Handwoordenboek Hedendaags Nederlands
jour∙na∙liste 0.1 verslaggever 0.2 persoon die ervan droomt reportages voor vrt te maken. Is niet bang aan veldwerk te doen. Vindt het jammer dat onderzoeksjournalistiek zo zeldzaam is geworden en wil haar steentje bijdragen zodat deze vorm nooit verloren zal gaan. Kijkt op naar mensen als Lieve Blanquart en Annemie Struyf en hoopt ooit in hun voetstappen te kunnen treden, maar hoeft daarbij zeker geen BV-status te krijgen. Werkt liefst achter de schermen. Wil iedereen tonen hoe de wereld eruitziet en wat er onder de mensen leeft. Wil daarbij openstaan voor verscheidene onderwerpen. Heeft een passie voor schrijven en is zeer creatief. Schetst de waarheid op een doordachtte, originele manier en brengt daarbij gevoelige thema’s naar boven, maar zal nooit de privacy schenden. Een frisse en jeugdige kijk op de wereld is essentieel. Het brengen van sensatie is niet het hoofddoel van haar werk.

Scenario reportage

Lang nieuwsbericht

Pedofilie in de kerk

“Er zijn momenten dat ik bijna verlegen ben dat ik priester ben”

Pater Frits (72) is al meer dan tien jaar een vaste waarde in het rusthuis van Wiekevorst. Hij geeft zijn visie over de huidige pedofiliepraktijken.
Pater Frits doet zijn job als priester doodgraag, maar het doet hem veel pijn dat zijn geloof de voorbije maanden zo vaak negatief in de media komt.” De wanpraktijken die vroeger gebeurden, gebeuren nog steeds. We zijn hier niet immuun voor geworden”, zegt pater Frits. Volgens hem moeten ze hard zijn voor de paus. De paus was vroeger bewaker van de geloofsleer. Hij heeft jarenlang seksueel kindermisbruik door priesters in de doofpot helpen stoppen. “Het is wel een moeilijke situatie”, vertelt Pater Frits. “Als een vader zijn kind verkracht, zwijgt de moeder ook vaak uit angst. Als het kind later groot is en naar buiten komt met de feiten. Wie is er dan verantwoordelijk? Het is een uitermate moeilijke materie.”


Eenzaamheid
Kardinaal Tarcisio Bertone, de tweede man van het Vaticaan, zegt dat pedofiel gedrag niets te maken heeft met het celibaat, maar veeleer met homoseksualiteit. Deze uitspraak zorgde voor heel wat commotie, zowel bij linkse als rechtse partijen. Ook Pater Frits begrijpt niet hoe deze man zoiets kan beweren. Pedofiele mannen hebben een bepaalde drang volgens pater Frits, een drang die niet juist is. Een tweede mogelijke oorzaak is een gebrek aan liefde en genegenheid. “Ik vermoed dat wanneer een man niet genoeg liefde krijgt, dergelijke praktijken kunnen gebeuren.” De pater is ervan overtuigd dat mensen niet gemaakt zijn om alleen te leven. Hij woont zelf ook in een kloostergemeenschap. Zolang er genoeg mensen zijn waar je op kan terugvallen komt het wel goed volgens hem. “Moest ik het voor het zeggen hebben zouden priesters, die alleen wonen, een vrouw mogen hebben.” De pater heeft zelf ook een tijdje alleen in een pastorie in Zoersel gewoond. Eenzaamheid is voor niemand goed. Maar buiten de periode in de pastorie heeft hij nooit een vrouw gemist. “Ik heb zoveel mogen en kunnen doen danzij de vrijheid als priester, ik ben aan niemand gebonden. Ik moet voor niemand thuis zijn”, zegt hij.


De waarheid kwetst
Het doet pater Frits nog het meeste pijn doet dat het allemaal waar is wat er geschreven wordt. Je moet als priester ook oppassen wat je doet. Hij gaat elk jaar naar de kampplaats van de plaatselijke jeugdbeweging om er een misviering te doen. “Vroeger gaf ik de kinderen vaak een schouderklopje, maar vandaag de dag moet je oppassen met zo’n zaken.” Het is wel niet omdat er fouten gebeuren dat het geloof dan ook slecht is, benadrukt hij. Het is net als een koppel dat besluit om te scheiden, dat zegt toch niets over het huwelijk op zich? “Het feit dat er fouten gemaakt worden geeft aan dat priesters zeer menselijk zijn, maar het moet gestraft worden.” Ondanks alles is de priester nog steeds hoopvol. “We twijfelen allemaal wel eens”, zegt hij. “Als je geen twijfels hebt kan je ook niet geloven.”

Kortjes

http://www.flickr.com/photos/aidanmorgan/ / CC BY 2.0

Heist-op-den-Berg schrijft jeugdbeleidsplan

Het jeugdbeleidsplan van 2011-2013 van de gemeente Heist-op-den- Berg krijgt stilaan vorm. De nadruk ligt dit jaar op brandveiligheid en jongeren en cultuur. De stuurgroep, de algemene coördinatie, ging in oktober 2009 van start en hoopt dat het plan op 8 mei 2010 kan voorgelegd worden op de jeugdraad. Een jeugdbeleidsplan is een plan van drie jaar dat de gemeente samen met zijn jongeren schrijft. De gemeente moet het plan opsturen en na goedkeuring verkrijgen ze dan subsidies. “Voor Heist-op-den-Berg bedraagt dit bedrag ongeveer 90.000 euro”, zegt jeugdwelzijnswerker Bianca Boekxstaens. Het jeugdbeleidsplan moet enkele acties schrijven voor jeugdwerk, plaatselijke jeugdverenigingen en jeugdbeleid in het algemeen. Het financiële aspect wordt ook volledig uitgeschreven. Dit jaar heeft de overheid ervoor gekozen brandveiligheid van jeugdlokalen en jongeren en cultuur als prioritair te beschouwen. Als je als gemeente extra acties voorziet rond deze thema’s kan je meer subsidies verkrijgen. Een gemeente is wel vrij om nog eigen accenten te leggen. De rode draad doorheen het jeugdbeleidsplan is de verantwoordingsnota. Elk jaar moet de jeugddienst naar de overheid communiceren over welke acties er al volbracht zijn en welke nog niet. De jeugdraad, het gemeentebestuur en de jeugddienst van Heist-op-den-Berg zijn momenteel klaar met het denk- en opzoekwerk. Het plan zal op 1 juli 2010 opgestuurd worden naar het ministerie voor goedkeuring.

http://www.flickr.com/photos/ubrayj02/ / CC BY 2.0

Paasbal KLJ Wiekevorst lokt veel volk

 

Het jaarlijkse Paasbal, georganiseerd door KLJ Wiekevorst, vond plaats op paaszondag 4 april 2010. Deze 43ste editie lokte heel wat volk naar de sporthal van Wiekevorst. Dit jaar was een groot succes voor de jeugdvereniging, er waren meer dan 1500 personen aanwezig en er werden vele vaten bier gedronken. Het is de enige fuif georganiseerd door de jeugdbeweging, de andere inkomsten komen uit verscheidene kleinere activiteiten zoals een bodega en sjottertournooi. Het Paasbal verwelkomt zowel jong als oud. Het publiek wordt steeds jonger, maar ook de oudere mensen kunnen er terecht. Dj Wout van Sylver was de topper van de avond en zorgde ervoor dat de sporthal al vroeg volliep. “De grote investering in dj’s loont wel degelijk”, zegt Kevin Trindade de secretaris van KLJ Wiekevorst. Maar ook de minder bekende zorgden voor heel wat sfeer. DJ Ruben, DB Vox, Bart Smolders en DJ Ives waren naast dj Wout ook van de partij. Net zoals vorig jaar zorgde het duo van Deluxa voor aangepaste visuals. De grootste winst komt van de inkom, maar ook de drankconsumptie mag niet onderschat worden. Een dergelijk evenement organiseren kost wel veel tijd, de dj’s werden meer dan een half jaar op voorhand vastgelegd. De voorzieningen als herrashekken moesten ook op tijd besteld worden. KLJ Wiekevorst kan terugblikken op een geslaagde editie.

Brand vernielt duiventil in Wiekevorst
http://www.flickr.com/photos/dr_tr/ / CC BY 2.0

In De Wittegracht, in Wiekevorst, heeft op 12 april omstreeks 13.00h, een brand een duiventil vernield. 60 Jonge duiven zijn daarbij omgekomen. De eigenaar had enkele uren voor de brand een lek in het dak hersteld, waarschijnlijk liggen deze herstellingswerkzaamheden aan de oorzaak van de brand. De brandweer van Westerlo kwam onmiddellijk ter plaatsen en kreeg het vuur snel onder controle. Daarbij bleven ook de aanpalende duiventillen met enkele honderden prijzenduiven gespaard van de vlammen. De 74-jarige Louis Thys, probeerde de jonge duiven nog eigenhandig te redden, maar zonder succes. “Ik was bezig met het dak te herstellen toen er zich rook begon te vormen. Ik heb het kunnen doven en ben dan gaan eten, daarna ben ik opgeschrikt door de brand”, zegt, de zwaar aangeslagen, Louis Thys. De eigenaar kreeg onmiddellijk verscheidene steunbetuigingen van andere duivenmelkers, die hem enkele duiven wilden schenken. Louis Thys ging voorlopig nog niet in op de verzoeken. Maar was zeer blij met hun steun.

Reportage

"Mama, heb ik ook in jouw buik gezeten?"

Nieuwe samengestelde gezinnen zijn de voorbije jaren meer regel dan uitzondering. Koppels die kiezen voor adoptie staan vaak voor een lange weg. Maar het kan ook anders. Dirk en Ingrid kozen voor een adoptie onder bekenden.

“Ik had slechts één maal per jaar mijn regels.” Ingrid Stroeckx is samen met haar man Dirk Van den Sande, de trotse ouder van Janne, Joppe, Lander en Jasper. Een doordeweeks gezin zou je zeggen. Maar de situatie is iets complexer dan je zou vermoeden. “Dirk en ik hebben altijd al een grote kinderwens gehad, we wilden er vier. Ik wist dat zwanger geraken zeer moeilijk zou zijn”, zegt Ingrid. Dirk en Ingrid probeerden vier jaar, maar nog hadden ze geen kinderen. “Ik ben zwanger geraakt via de proefbuis-methode (IVF) maar na twee vroeggeboortes en een miskraam op acht weken adviseerde onze behandelende gynaecoloog om te stoppen”, vertelt ze. Maar ze kregen toch nog een kans, de allerlaatste. Hun gynaecoloog wilde hen nog wel helpen. Ingrid moest dan wel beloven dat ze vanaf dag één van de zwangerschap zou plat liggen.

Ondertussen was het idee voor adoptie gegroeid bij Ingrid en Dirk. Dirk was toen al 42. Voor de meeste adoptiebureaus kwamen ze echter niet meer in aanmerking. Vaak moet je vijf jaar getrouwd zijn en niet ouder zijn dan 40. “Dirk was 39 toen we trouwden, dus dit was onmogelijk. Één adoptiebureau wilde wel een uitzondering maken”, signaleert ze. Ingrid, die op de dienst materniteit werkt, kreeg een heel uitzonderlijk voorstel. “Bij ons in het ziekenhuis werd er een kindje geboren, dat werd afgestaan. De vrouw wilde liever niet via een adoptiebureau werken”, zegt Ingrid. Ze kregen de kans op een adoptie onder bekenden. Via een advocaat en een notaris is de volledige adoptie dan geregeld. Voor hen was dit een unieke kans op een kind. Voor Ingrid was het ook heel belangrijk dat het niet om een gedwongen adoptie ging. Een kind paste op dat ogenblik gewoon niet in het leven van de biologische mama, van de papa weten Dirk en Ingrid niets. “Onmiddellijk na de geboorte moesten we beslissen, we konden niet anders dan het met beide handen aannemen”, zegt ze. Vier dagen nadat we beslisten om het kindje te nemen bleek Ingrid zwanger te zijn.

Wonder
“De voornaam hebben we zelf mogen kiezen, Janne was enkel met de achternaam van de moeder geregistreerd”, vertelt Ingrid. Als Janne later haar moeder wil leren kennen is dit mogelijk. Via de arts van de vrouw kan er dan eventueel contact opgenomen worden. Ze kan dit wel pas als ze 18 is. “Janne staat ook in ons trouwboekje”, zegt Ingrid.”Joppe was al geboren voor we de officiële akte van het stadhuis hadden gekregen. We hebben dan gevraagd om een plaatsje open te laten voor haar zodat ze ook in ons trouwboekje de oudste is.” Patricia Moens van Jeugdzorg in Gezin legt er ook de nadruk op dat de rangorde in een gezin zeer belangrijk is. “Bij adoptie of pleegzorg hebben kinderen er het vaak moeilijk mee om hun plaatsje als ‘oudste’ of ‘jongste’ af te geven”, aldus Patricia.

"Een kind dat nooit liefde heeft gekend zal dat ook niet kunnen plaatsen"

“Opeens was ik spontaan zwanger.” Ingrid die nooit op een natuurlijke wijze kinderen zou kunnen krijgen, zegt dat dit een klein wonder was. “Ik wilde na Joppe nog kinderen, maar ik stelde wel de leeftijdsgrens van 38. Door de complicaties die kunnen optreden”, verklaart ze. Bij al haar zwangerschappen heeft Ingrid plat moeten liggen. Bij de zwangerschap van Joppe verbleef ze heel de tijd in het ziekenhuis, bij haar tweede zwangerschap mocht ze thuis blijven. Lander is ook niet te vroeg geboren. Bij Joppe was dit wel anders. “Ik heb veel moeten missen van Janne. Ik lag in het ziekenhuis toen ik zwanger was van Joppe, en Janne was nog maar een baby. Elke dag kwam ze op bezoek maar ze was het ook niet gewend dat ik thuis was. Toen ik bevallen was van Joppe heeft ze eventjes aan mijn aanwezigheid moeten wennen.”

Pleegouderschap
Dirk en Ingrid hebben Janne ook al vroeg op de hoogte gebracht dat ze een adoptiekind is. “Toen ik zwanger was van Lander, stelde Joppe de vraag of hij ook in mijn buik had gezeten. Janne ging ervan uit dat ook zij ooit in mijn buik groeide. Ze was toen iets ouder dan drie jaar en maakte er totaal geen probleem van. Nog steeds niet trouwens. Ze weet dat, wanneer ze 18 is, ze eventueel contact kan opnemen met haar mama. Maar voor haar is het vanzelfsprekend. Ze heeft nooit anders geweten.” Janne voelt zich ook niet anders omdat ze niet Ingrid haar bloedeigen dochter is. Ze zegt ook mama en papa tegen Ingrid en Dirk.

“We wilden eigenlijk vier kinderen, maar omdat we te oud waren geworden wilden we het dit maal over een andere boeg gooien”, zegt Ingrid. “We dachten er al even aan om pleegouder te worden. Lander, de jongste, was ondertussen al zes jaar. We wilden het liefst een kleintje, op zijn minst jonger dan Lander.” Ze werden een beetje tegengehouden, door het feit dat de meeste pleegcentra cursussen en rollenspelen verplichten. Bij het pleegcentrum Centrum Pleegzorg was dit wel anders. Ze besloten ermee verder te gaan. “De mensen van Centrum Pleegzorg kwamen drie maal langs, één keer speciaal voor de kinderen. We wilden het liefst een kind dat nog niet naar school ging”,vertelt Ingrid. Enkele uren nadat ze in aanmerking kwamen als pleeggezin, kregen ze telefoon of ze het zagen zitten om een baby in huis te nemen. “We waren meteen verkocht. Het ging even snel als bij Janne. We hebben op woensdag beslist en op vrijdag zijn we hem gaan oppikken. Zo hebben we dan toch die vier kinderen gekregen.

Patricia, die hoofd is van pleegcentrum te Turnhout van Jeugdzorg in Gezin, zegt dat pleegzorg een grote impact heeft op een gezin. “Het grote verschil met adoptie is dat pleegkinderen vaak uit een problematische gezinssituatie komen. De kinderen hebben elk kun eigen achtergrond”, zegt ze. Het moeilijkste is om de pleegkinderen te kunnen begrijpen. Vaak ontstaan er spanningen in een gezin, maar het kan ook zijn dat alles van een leien dakje loopt. Sommige pleegkinderen hebben het ook niet makkelijk met het begrip liefde. Patricia zegt: ”Een kind dat nooit liefde heeft gekregen, zal het ook niet kunnen plaatsen. Je moet je als ouder dan ook afvragen of je niet te veel liefde wil geven.” Pleegzorg maakt het nog gecompliceerder voor een gezin omdat het niet definitief is. Vroeg of laat moeten de pleegkinderen terug naar huis of naar een residentie. Patricia vindt het zeer belangrijk dat de eigen kinderen niet de dupe worden van pleegzorg. “Daarom zorgen we er ook voor dat ze op voorhand worden begeleid”, zegt Patricia. “De dag dat je opdracht volbracht is ben je verplicht je pleegkind terug kunnen afgeven.”

Impact
Voor Dirk en Ingrid heeft alles wel een impact gehad op hun relatie. “De late miskramen waren zeer zwaar. Maar je moet erdoor. Ik werd ook dagelijks door mijn job als vroedvrouw geconfronteerd met jonge moeders en baby’s. We konden er vrij goed mee omgaan. Ook op bezoek gaan bij collega’s die pas een kindje hadden gekregen konden we zonder al te grote problemen.” Ook IVF zorgde voor een voortdurende druk.” Je staat er mee op en je gaat ermee slapen”, zegt Ingrid. “Je moet op tijd jezelf inspuiten en aan alles denken.” Dat ze Jasper ooit zullen moeten afgeven houdt hen op dit ogenblik nog niet teveel bezig . “Als we zien dat de mama er klaar voor is zullen we hem wel moeten laten gaan. Ze doet het momenteel zeer goed, en heeft zich herpakt” Voor Ingrid is het belangrijkste dat Jasper niet in een instelling is beland. Hij is kunnen opgroeien in een gezin, ook voor de moeder is dit veel makkelijker. Via pleegzorg is het contact met de ouders veel makkelijker dan wanneer Jasper in een instelling zou zitten. “Ons gezin is in evenwicht. Ik zie al mijn kinderen even graag, ook Jasper”,zegt Ingrid.

Ingrid ziet geen verschillen met een klassieke gezinssituatie. Zowel bij Janne, als bij Jasper hebben ze de opvoeding van in het prille begin meegemaakt. “Misschien dat we later merken dat bepaalde problemen de oorzaak zijn van de adoptie of pleegzorg. Maar momenteel hebben we nog niet echt grote problemen gekend.” De kinderen aanvaarden elkaar ook. “Janne is de grote zus en zelfs Jasper is als een echte broer voor onze kinderen. Bij Janne valt het ook minder op dat ze een adoptiekind is. Joppe en Lander zijn donkere types, Janne is dat ook. Jasper is een heel ander type Hij lijkt enorm op zijn mama.” Mensen zeggen vaak dat veel eigenschappen in de genen zitten. Volgens Ingrid is ook de opvoeding een zeer cruciaal ding. Janne is zeer sportief, net als Ingrid, ondanks het feit dat er geen bloedband is. “Op de trein zeggen oudere dames vaak dat ik niet kan verloochenen dat het mijn kinderen zijn. Ze moesten eens weten.”
De namen in het artikel zijn omwille van de privacy veranderd.

“Wij waren volledig gedisillusioneerd”
Thuisverpleegster Carine Caes, moeder van drie kinderen, zwaaide na vijf jaar het pleegouderschap vaarwel:


“Je weet nooit of pleegkinderen het goed met je voorhebben. Ze kunnen heel normaal overkomen, maar hun achtergrond is vaak een zware last voor hen. Mensen helpen ligt in onze aard. Maar als ik eerlijk ben heb ik mijn pleegkinderen nooit zo graag gezien als mijn eigen kinderen. Wij wilden aan hen evenveel liefde geven. Maar de kinderen kunnen het begrip liefde vaak niet plaatsen, omdat ze dat nooit gekend hebben. Ik dacht samen met mijn man hun leven en zelfs de wereld te verbeteren. In die vijf jaar dat we pleegouders zijn geweest hebben we hier ongeveer tien pleegkinderen opgevangen. Omdat onze kinderen eronder begonnen te lijden, zijn we ermee gestopt. Ons gezin was volledig gedisillusioneerd. Wij zijn tot de conclusie gekomen dat goed ingerichte instellingen vaak beter zijn voor deze kinderen.


Pleegaanvragen naar leeftijd en geslacht
Het is opvallend dat vooral meisjes geplaatst worden, bij de groep 0 tot 6 jaar en 12 tot 18jaar vormen ze een opvallende meerderheid. Bij de 6- tot 12-jarigen worden vooral jongens geplaatst. Pleegaanvragen jongeren ouder dan 18 zijn zo goed als onbestaande.
(Bron:Activiteitenverslag 2008 Jeugdzorg In Gezin VZW)

Experteninterview

“Het is een mooi verhaal uit een interessant boek”

Ludo De Brandt leerkracht Biologie en Chemie aan het Sint-Jozefscollege te Herentals, geeft zijn wetenschappelijke visie op de evolutietheorie en het geloof. Hij begrijpt niet dat wetenschappers Darwin kunnen verloochenen.

Wat is het belang van het darwinisme?

Ludo De Brandt: Darwins visie is een wereldvisie. Heel het Westerse denken is gebaseerd op zijn visie. De betekenis van Darwin valt zeker niet te onderschatten. Het darwinisme is voor velen een alternatief voor godsdienst. De ontkerkelijking heeft er zeker en vast iets mee te maken. Maar als het om fundamentele problemen gaat grijpen mensen toch terug naar een godsdienst. Bij begrafenissen zitten de kerken overval, net omdat vele dan met waaromvragen zitten. Wetenschap biedt geen oplossing op alle vragen. Op plaatsen waar het slecht gaat, in oorlogs- of ontwikkelingsgebieden, zijn de mensen vaak zeer religieus.

Kunt u de belangrijkste argumenten voor evolutie geven?

De Brandt: Als men argumenten geeft voor evolutie grijpen de meeste wetenschappers naar de fossielen. Op basis van de datering van deze gesteenten en ze te onderzoeken weten wij dat de aarde geëvolueerd is. Persoonlijk vind ik het veel opmerkelijker dat er een overeenkomst bestaat in de manier van doorgeven van het erfelijk materiaal. Ieder levend wezen is gelijkaardig opgebouwd en bestaat uit cellen. Zowel bij bacteriën, planten en dieren is dezelfde genetische code gevonden. Dit wijst erop dat we een gemeenschappelijke oorsprong moeten hebben. Deze genetische code is universeel en altijd al hetzelfde geweest.

Begrijpt u het dat in Amerika niet over de evolutietheorie wordt gesproken?

De Brandt: Het is ergerlijk. Ik begrijp niet dat je als wetenschapper kan doceren als je Darwin verloochent. De ideeën van Darwin zijn gewoon de waarheid. Het is de natuur die selecteert op basis van wat wij aanbieden. Als je een God of creator ergens wil plaatsen is het zeker niet bij het ontstaan van leven wezens. Creationisten fixeren zich op het Scheppingverhaal. Ze geloven dat God ons heeft geschapen. Volgens hen hebben we dus geen evolutie doormaakt. God heeft ons gemaakt tot wie we zijn. Het Scheppingsverhaal is een leidraad in hun geloof. Het is een mooi verhaal uit een interessant boek, maar met wetenschap heeft het niets te maken. Ik respecteer hun visie maar de studenten hebben ook het recht op het darwinisme.

U doceert dan ook het creationisme?

De Brandt: Ik begin mijn lessen over evolutie telkens met argumenten voor evolutie. Ik vertel ook altijd over het creationisme. De reden waarom vele mensen in het creationisme geloven is omdat het gemakkelijk is. Het biedt een pasklare oplossing voor al je levensvragen en problemen. Iemand die echt wetenschappelijk aangelegd is, heeft er geen problemen mee in God te geloven. Net als hij geen problemen heeft om er niet in te geloven. Het één sluit het andere zeker niet uit. Bij evolutietheorie begint men ergens. Darwin begint bij de ontwikkeling van levende wezens. Maar eigenlijk is het veel moeilijker om te verklaren hoe levende moleculen er gekomen zijn, dan hun ontwikkeling te begrijpen.

Stelt u zichzelf nog vragen bij de theorie?

De Brandt: Het moeilijkste vind ik als wetenschapper dat naarmate je meer weet, het grensvlak met het onbekende ook toeneemt. Als je iets beter leert kennen ga je beseffen, dat er nog veel meer dingen zijn die je nog niet weet. Ik vergelijk het telkens met een bol, die steeds groter wordt. Het raakvlak met het onbekende wordt ook steeds groter. Dat is voor mij persoonlijk het raadsel van de wetenschap. Waar gaan die vragen en eventuele oplossingen ons toe leiden? Nu weten we vele dingen nog niet die we binnen enkele decennia gaan begrijpen. Topwetenschappers zijn ook vaak zeer religieuze mensen, ze komen veel in contact met dat grensgebied. Als je grensverleggend onderzoek verricht sta je geregeld voor moeilijke vragen. We gaan er telkens van uit dat we de oplossing wel zullen vinden maar vaak ligt die niet binnen handbereik. Mensen verwachten telkens meer van de wetenschap. Maar eigenlijk weten we veel minder dan we denken.

Contra evolutietheorie

“Ik geloof van a tot z in het scheppingsverhaal”

Toon Thys, een 21-jarige student elektromechanica, is een aanhanger van het creationisme:

‘Ik geloof dat God de aarde heeft geschapen in zeven dagen. Na de schepping liet Hij de wereld aan de mens over. Het scheppingsverhaal is niet zomaar een verhaal. Het vertelt hoe wij hier op deze aarde terecht zijn gekomen. Mensen hebben het darwinisme er met de paplepel in gekregen. Velen weten niet eens wat het creationisme precies inhoudt. Als er geen alternatief is geloven mensen natuurlijk in de evolutietheorie. Ze zeggen vaak dat creationisme alleen maar met het geloof te maken heeft. Maar zowel de creationisten als de darwinisten geloven in een wereldbeeld. Dat beeld bepaalt hoe je tegenover de werkelijkheid staat. Voor mij is de evolutietheorie onzin, net als het creationisme voor anderen als onwaar wordt beschouwd. Ik geloof niet dat we van de aapachtigen afstammen. Niemand heeft ooit een aap in een mens zien veranderen. Net als niemand ooit onze aarde heeft zien ontstaan. Het prille begin zal hoogstwaarschijnlijk een mysterie blijven. Het geloof is belangrijk voor mij, maar zonder mijn toenmalige vriendin was ik waarschijnlijk nooit met echte christenen in contact gekomen. Ik nam de evolutietheorie vroeger aan. Ik heb me wel altijd afgevraagd of Hij nu wel of niet bestond. Mijn vriendin ging wekelijks naar christelijke bijeenkomsten. Mensen vertellen er hun ervaringen en delen hun verhalen met de rest van de groep. Geleidelijk aan ben ik overtuigd geraakt dat God gelijk had. Gods woord is de waarheid. Geloven is niet gemakkelijk maar het helpt me wel. Het gaat erom goed te leven naar Zijn beeld. Ik probeer mensen te helpen en geen conflicten te zoeken. Dit was al voor ik gelovig werd maar de wil om zo te leven is alleen maar gegroeid. Het grootste verschil met vroeger is dat ik ook bid en in de Bijbel lees. Als je in God gelooft ben je eigenlijk verplicht te geloven in de Bijbel. Je moet blijven volhouden in je geloof. Het leven is te mooi. Als we om ons heen kijken zien we een prachtige natuur, die kan er niet zomaar gekomen zijn. De natuur is net Gods kleurboek.’